Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Θεωρία Νο133: Καψούρα

Πέρσι μου είχε ζητηθεί να κάνω μια ανάρτηση περί καψούρας, αλλά δεν τα είχα καταφέρει! Βλέπεις, είναι η καψούρα που πονάει γιατί την περνάς μόνος σου (με ή χωρίς χωρισμό), αλλά και η καψούρα που σχηματίζει χαμόγελα στο πρόσωπό σου έχοντας τν άλλο δίπλα σου/απέναντί σου... Και τις δυο τις γουστάρεις! Μαζοχισμός, πώς να το κάνουμε?!
Δεν τα είχα καταφέρει να γράψω κάποια θεωρία που λες τότε,  κυρίως γιατί η "παραγγελιά" ήταν για το πρώτο είδος καψούρας και δεν έβρισκα λόγια... όχι πως τώρα βρίσκω-για καμιά απ'τις δύο περιπτώσεις! Η καψούρα φίλε μου δεν έχει λόγια... έχει αίσθημα... τραγούδια, κλάμα... φωνές, κραυγές! έχει απερισκεψίες και βιαστικές κινήσεις δίχως λογική...
Η ανάρτησή μου λοιπόν περί καψούρας θα περιοριστεί στο ότι τζάμπα με φωνάζαν όλοι γάτο... !!

1 σχόλιο:

  1. πόσο μισώ τη λέξη "καψούρα"... Ίσως να είναι από άρνηση στο ότι όλο αυτό το συναίσθημα που περιέγραψες λέγεται έτσι, μια λέξη που για μένα το ευτελίζει λίγο. Δεν ξέρω :/
    Είμαι η μόνη που το βλέπω έτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή