Θεωρία Νο39: Δεν ανήκεις πια εκεί..

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απ'τη ζωή μας κι εμείς αντίστοιχα σε άλλων...έτσι αλλάζουν οι θέσεις όλων μας στο ταμπλό της ζωής!
και ξαφνικά δεν ανήκεις πια εκει...χωρίς καν να είναι επιλογή σου...!! και βλέπεις άλλους στη θέση σου ή σε μια θέση που θα μπορούσε να είναι η δική σου και ένας κόμπος δημιουργείται στο στομάχι σου! ίσως και μια μικρή δόση ζήλειας..κι έπειτα ξαναθυμάσαι: δεν ανήκεις πια εκεί..και προσπαθείς να το δεχθείς και να συμβιβαστείς..αλλά γιατί πάλι να συμβιβαστεις?!?
ίσως γιατί εκ των πραγμάτων δεν ανήκεις πια εκεί...

Θεωρία Νο38: Φίλοι στο διαδύκτιο

"Στο fb θέλω να έχω μόνο γνωστούς ρεεε" έλεγα ακόμα και πριν το δημιουργήσω! κι έτσι κάνω δλδ!! μπορεί να έχω απλά ένα γειά ή να είναι φίλοι φίλων που έχω όμως γνωρίσει, αλλά αγνωστοι που θα γίνου γνωστοί όχι...
κι όμως, από την εποχή που είχα myspace και δεχόμουν κι εντελώς αγνωστους έχω τώρα 2-3 πολυ καλές φιλες και εναν άνθρωπο που αγάπησα πολυ και αγαπώ και είχαμε μια πολύ όμορφη σχέση...! :S

..Τότε...
Αυτός: "σε πειραζει που θα φιλοξενήσω την Κατερίνα?"
εγώ: "όχι ρε μωρό μου οκ..απλά δεν την ξέρεις κιόλας..στο myspace τη γνώρισες...!!!"
Αυτός: "μα κι εσένα έτσι σε γνώρισα...:) !!" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

και να πείς ότι είχε άδικο?!? όμως εγώ ήμουν απ'την ίδια πόλη, τον είχα ήδη δει έξω και μου αρεζε!!! αυτη?!χμμ χαζή δικαιολογία ίσως,αλλά αυτή είχα χρησιμοποιήσει και τότε!
πφφ γιατί το κατακρίνω κάπως το θέμα με γνωριμίες μεσω διαδυκτίου...?!? γιατί όχι σε αγνώστους στο διαδύκτιο, εφόσον έχω κερδίσει αρκετά απ'αυτό?? και γιατί ναι όμως?!??

Ξέρω μεγάλο θέμα ανοίγω και δε νομίζω να το κλείσω, αλλάαα never mind!!
Νομίζω πως, τελικά, αυτό που πιστεύω είναι ότι η αποδοχή ή η επιλογή φίλων στο διαδύκτιο λόγω φωτογραφίας είναι εκτός από ανόητο κι επικίνδυνο καμιά φορά(ναι, κάνω σαν τη μάνα σου τώρα που σου λέει να προσέχεις, αλλά κι αυτή η έρμη η μάνα συνήθως αποδεικνύεται κάτι παραπάνω να ξέρει!!)... το να γνωρίσεις όμως κάποιον μέσω ιντερνετ και συζητήσεων με τις ώρες, σου δίνει και τη δυνατότητα να μη βασιστείς στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά στο τι είναι κ τί πιστεύει αυτός ο άλλος..ωστόσο, θεωρώ πως δε θα πρέπει να είνια κάποιος παντελώς άγνωστος, γιατί στην τελική αν δεν εχετε καποιον γνωστό, αν δεν τον εχετε ξαναδεί ποτέ σας και πιθανότατα δε θα τον ξαναδείτε πού θα στηρίξετε το να γνωριστείτε και γιατί?!??
βέβαια, θα μου πεις, να κι εδω από το blog βρίσκω καποιον-α που μ' αρεσουν τα ποστ του-της, παρακολουθώ, γνωριζόμαστε ετσι κι αναπτύσουμε πολύ καλή φιλία ή σχέση δεν ξέρω!
ουφφ ! έχω μπερδευτεί!! γιατί δεν πατάω accept σε φίλους φίλων που δεν ξέρω?! δεν είμαι σνομπ, ούτε κατά των νέων γνωριμιών, αλλααα αφού δε σε ξερω γιατί να σε δεχθώ?! Κι απ'την αλλη, με άτομα που το εχω κάνει αυτο τώρα έχω υπέροχες αναμνησεις, συναισθήματα, σχέσεις...!!
:S Ίσως να φταίει που σκέφτομαι ότι εγώ απ'τν μεριά μου δε θα το έκανα..ίσως που σκέφτομαι ότι όταν ο άλλος δε σε ξέρει, θέλει να σε γνωρίσει είτε λόγω εξωτερικής εμφάνισης από φωτό, είτε να έχει πρόσβαση στο προφίλ σου για να παρακολουθεί τις κινήσεις σου(η θεία η Κατίνα απ'το χωριό!! ελεος, δική σου ζωή δεν έχεις?!? αλλά αυτό είναι ααάλλο μεγάλο θέμα)... ίσως..ίσως να είναι που δε θέλω να γνωρισεις εσύ ή εσύ κάποιον ή κάποια μ'αυτό τον τρόπο...! [:ο λες?! τώρα το σκέφτηκα αυτο!!]... ίσως να είναι και κάτι άλλο ή και όλα αυτά μαζί...! to accept or not to accept ?! :Ρ

ανούσια ανάρτηση-μην μπειτε στον κόπο να τη διαβασετε!

ελπίζω να είσαι και σήμερα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου...

χμμ η αλήθεια ειναι οτι δεν ξέρω αν το εννοώ 100% αυτο..ίσως απλά και μόνο στη σκέψη ότι 2χρονια πριν το ειπες, εύχομαι να μπορούσες να το πεις με την ίδια έννοια και τώρα... ίσως όμως και όχι...! πάντως ελπίζω να είσαι ευτυχισμένος, άσχετα αν αυτο σημαίνει και ο πιο ευτυχισμένος στον κόσμο...!!

*σας προειδοποίησα...! :))

Θεωρία Νο37: το βάζο της ζωής

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;...
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;...
Και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο!
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;...
Και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπίρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;...
Και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο!
- Μάλιστα. Τώρα είναι γεμάτο, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει την ζωή σας:
Οι πέτρες είναι τα ποιο σημαντικά στην ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα ποιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα ποιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητο σας, να πληρώσετε τον δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
-Η μπίρα τι αντιπροσωπεύει;...
Ο καθηγητής γέλασε και απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις: ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΙΡΙΤΣΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ!

*το κείμενο προφανώς δεν είναι δικό μου..! με βρίσκει όμως σύμφωνη[ειδικα για τις μπυρίτσες..!! xD] !!