Θεωρία Νο23: Υποχωρήσεις& συμβιβασμοί

Πρόκειται για ένα ποστ που θέλω εδώ και πολύ καιρό να γράψω, ομως κάθες φορά το διέγραφα γιατί απλά ένιωθα ότι δεν είχα έμπνευση και δεν μου άρεζαν αυτα που έγραφα! Ας ελπίσω αυτή τη φορά να πιάσει... Κι αν αυτό θεωρηθεί ο πρόλογος, ας προχωρήσω στο κυρίως θέμα!

Μια σχέση (οικγενειακή, φιλική, ερωτική) στηρίζεται στα θεμέλια που μπαίνουν...και για να αντέξει πρέπει να είναι γερά αυτά. Βέβαια αυτό προϋποθέτει χρόνο και θέληση.
Ωστόσο, εξίσου σημαντικές είναι οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί...με όρια φαντάζομαι όμως!
Όσο κι αν μοιάζουμε με κάποιον, αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνουμε σε όλα ή ότι είναι σίγουρη η σχέση μας! προσωπικά, μάλιστα, πιστεύω πως ο ένας πρέπει να συμπλησρώνει τον άλλον... όπως τα κομμάτια του παζλ: έχουν μεν κοινα σημεία, δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση τα ίδια! οι προϋποθεσεις όμως για να μείνουν ενωμενα ποιες είναι...? Μιλώντας για μια σχέση, έτσι?! Δε νομίζω να μπορώ να απαντήσω σ'αυτό για τη σχέση...κάθε ζευγάρι-παρέα-οικογένεια βάζει τους δικούς του κανόνες..οι οποίοι προφανώς πρέπει να ακολουθηθούν για την ορθή λειτουργία(εκτός αν είστε υποστηρικτές του ότι οι κανόνες υπάρχουν για να καταπατούνται!).. Για να ακολουθηθούν όμως, πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις...στον εγωισμό, σε πράματα που μας αρέσουν αλλά ενοχλούν τους υπόλοιπους... το θέμα όμως είναι να το κάνουν και οι άλλοι!
Κι επειδή-κακά τα ψέματα- παραπάνω την ερωτική σχεση έχω στο μυαλό μου(!) οι υποχωρήσεις πρέπει να γίνονται κι από τις δύο πλευρές... κι όχι μόνο στην αρχή, με τον έρωτα και τον ενθουσιασμό! πρέπει να συναντηθούν κάπου στη μέση τα δυο άτομα...ούτε ο ένας να την ξεπεράσει ούτε ο άλλος...το μυστικό είναι να φτάσεις στη μέση και ο άλλος να έρθει να σε βρει..επειδή το θέλει. Το να φτάσεις ως τη μέση, σημαίνει ίσως και ν'αλλάξεις κάποια πράματα στη συμπεριφορά σου, στο τρόπο ζωής σου...σε ορισμένα όμως επίπεδα...να μη φτάσεις δλδ σε σημείο "να χαθείς από το χάρτη"! Πάντα να κρατάς κάποια πράγματα για τον εαυτό σου... ίσως ακούγεται εγωιστικό, είναι όμως θέμα επιβίβωσης. Γιατί αν τον χάσεις τον εαυτό σου και μείνει μόνο ο άλλος...?? ή αν στη χείρηστη φύγει κι αυτός?!??
Συζητώντας το χθες με μια φίλη, μου είπε πως έτσι δε προσφέρεις στη σχέση..πρέπει να αφεθείς(πράμα με το οποίο συμφωνώ κι εγώ!!)...κι εξάλλου "αν δεν χαθείς για την αγάπη, τότε γιατι?!???"...αυτά ηταν τα λόγια της... όμορφα ε? χμμ...ναι, αν όχι για την αγάπη, τότε γιατι...?! καλό...δεν το είχα σκεφτεί... όλα αυτά περί όρια, πισινές κτλ αναιρούν το μότο "τα δίνω όλα κι ας καταστραφώ"... περίεργα τα πράματα ε? δλδ αν εχς κάποια μικρά όρια χάνεται η σχέση....?? κι εμείς δλδ που τα βγάλαμε τι καταλάβαμε?!? θέλω να πω, σίγουρα σε μια σχέση όσο περνά ο καιρός δένεσαι, εμπιστεύεσαι τον άλλον, θες να είστε μαζί, να προσπαθήσεις να σώσεις τη σχέση, να αλλάξεις ακόμα κι εσύ ο ίδιος για να μην τον/την χάσεις...όμως τι θ κερδίσεις τλκ απ'αυτό?? γιατί, αν ρωτήσεις τι χάνεις είναι τον εαυτό σου!! Να σ'αγαπάει και να είναι μαζί σου γι'αυτό που είσαι δε θες...? σιγουρα θα συμβιβαστείς με κάποια πράματα, όμως μέχρι πού?!?? ναι, θα αλλάξεις κ ίσως προς το καλύτερο! Αν όμως, γυρίσει μια μέρα κ σ πει: δεν είσαι αυτός/αυτή που γνώρισα... ?? τότε τι?? έτσι τον/την κράτησες κοντά σου?!?? μήπως σας έδιωξες και τους 2...?!???
Αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι... στη σχέση και στο χωρισμό είστε 2....φταίτε και οι 2... η απολυτότητα του ενός, η έλλειψη αυτοπεποίθησης του άλλου και οι διαρκείς υποχωρήσεις...
Οπότε, φτάνουμε και πάλι στη λυση της μέσης.... για πόσο όμως?? Πόσο θα μπορείς κι εσύ κι αυτός/αυτή?!?? ίσως για όσο υπάρχει αγάπη-έρωτας, θέληση, πίστη, ελπίδα...για όσο είστε "εμείς" κι όχι "εσύ και εγώ"...

Θεωρία Νο22: "Να προσέχεις.."

Θεωρώ αυτή τη φράση πολύ τρυφερή :)
Προσωπικά τη λέω σε πολύ λίγα άτομα..τα οποία μάλιστα τ'αγαπώ πολύ !
Ωστόσο...όταν μου τη λένε...αναρωτιέμαι γιατί το κάνουνε... σίγουρα δείχνει ένα ενδιαφέρον κ είναι τρυφερόοο όμως...όμως να, μήπως υποδηλώνει ότι δε θα είναι εκεί αυτός-ή που το λέει να σε προσέχει και γι'αυτό στο ζητάει...?!??
who knows?! όπως και να 'χει είναι πολύ όμορφο να στο λένε :)

*take care*

Θεωρία Νο21: Άτιτλο. [ή "οι αληθινοί εραστές ξανασυναντιούνται.."]

Δυο άνθρωποι που έχουν νιώσει μεγάλα και δυνατά συναισθήματα ο ένας για τον άλλο... μπορούν να τ'αφήσουν στην άκρη...?!?? Γίνεται όλο εκείνο το πάθος να έχει σβήσει...?!?? :/ Δεν το νομίζω...

...κι όσο αφορά εμάς(γιατί ναι, εξαιτίας μας το γράφω αυτό το ποστ!) πιστεύω ότι ακόμα υπάρχει κάτι...κάτι δυνατό! Δε μ'αφήνεις όμως να καταλάβω τι... Τις λίγες φορές που τολμάμε να κοιταχτούμε στα μάτια είναι για λιγο...κι όμως αυτό το λίγο, κρύβει κάτι τοσοοο δυνατό! Να είναι απλά εκτίμηση?σεβασμός?λησμονιά?αγάπη?κι αν είναι αγάπη..είναι ερωτική ή φιλική...?

Μα κι όταν μ'ακουμπάς έστω για λίγο..το ρίγος που διαπερνάει όλο μου το κορμί μοιάζει με ηλεκτρικό ρεύμα![εσύ δεν το νιώθεις?!?] Πώς κάποτε τ'ακουμπούσες αυτό το σώμα από άκρη σ'άκρη με λατρεία και τώρα ίσα ίσα που τυχαίνει να συναντηθούν τα χέρια μας ή τα χείλη του ενός στα μάγουλα του άλλου...ή και τα σώματά μας για λίγο σε μια αγκαλιά-σε πιο σπάνιες περιπτώσεις! Γιατί όμως αυτές οι αγκαλιές διαρκούν τόσο λίγο...?Μήπως φοβόμαστε να μην ανάψει πάλι το πάθος μας...?Γιατί?? Έχει όντως σβήσει?!??

Δηλαδή, εσύ πώς μας βλέπεις: δυο φίλοι που κάποτε αγαπήθηκαν πολύ...?!??

>Πώς το καταφέρνεις πάντα και πάλι για σένα γράφω όμως..ε?! hah < Άντε, καλό μας καλοκαίρι ρε παιδιά !!!!

Θεωρία Νο20: Και μετά....?

Ωραία...έχουμε τελειώσει πανελλήνιες κι απολαμβάνουμε τη ζωή: βόλτες, καφέδες, ποτά, σπίτι για επιτραπέζια με τις ώρες, ύπνος, προγραμματισμός διακοπών...όλα υπέροχα!
και τα μηχανογραφικά?! πώς τα συμπληρώνεις αυτά?!? όταν έχεις κανα δυο χρόνια λες θα πάω εκεί και ξαφνικά όλοι σου λένε (κι ο ίδιος σου ο εαυτός δλδ!)σκεψου το ξανά...μήπως καλύτερα ν πας σ'αλλη σχολή? αλλά, ειδικά, έτσι όπως είμαστε πού ξέρω 'γω τι θα γίνει μετά από 5χρόνια που θα την τελειώσω τη ρημάδα?! κι αν αυτό, κι αν εκείνο, κι αν το άλλο...?!? πφφφφ... πραγματικά νιώθω μια τεράστια πίεση...με ή χωρίς λόγο δεν ξέρω!!! πίεση, άγχος, ανασφάλεια... :/ Γίνομαι κυκλοθυμική ! :S
πφφφφφφφ...πώς ξέρω τι να διαλέξω ε? :/ Οι γονείς μου όλο και κάτι παραπάνω ξέρουν αλλααα ε δεν γίνοτναι συγκεκριμένοι κι αυτοί! σκέψου αυτό κι εκείνο και ίσως σ δώσει πιο πολλές δυνατότητες...ποιο?και τι δυνατότητες?!?Και, εν πάσει περιπτώσει, μετά...??

Θεωρία Νο19: τελικά, οι άνθρωποι αλλάζουν...?

Αρχικά αυτή τη φράση την έλεγα σε κατάφαση και μάλλον με λίγη ειρωνία... έχω όμως καιρό που αρχίζω να αναρωτιέμαι και μάλιστα να απαντάω καταφατικά στον εαυτό μου συνειδητοποιώντας πόσο δίκιο είχε ο άνθρωπος που ειρωνευόμουν...!!! :$ [συγγνώμη! :/]
Το σχεδόν σίγουρο λοιπόν είναι ότι όλοι μας αλλάζουμε...το θέμα είναι, όμως, πώς ή προς τα πού κατευθυνόμαστε με αυτές τις αλλαγές...:/...
Άτομα έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας ακόμα και καθημερινά θα μπορούσαμε να πούμε. Πόσοι απ'αυτούς είναι κάπως και αλλάζουν λόγω καταστάσεων, εμπειριών κτλ και πόσοι έδειχναν κάτι άλλο αρχικά...?ή εμείς δεν είδαμε εξαρχής τι ήταν...? Δηλαδή, τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι ή ο τρόπος που τους βλέπουμε εμείς?!?? πφφ...μπέρδεμα πολύ!
Εγώ η ίδια πιστεύω έχω αλλάξει... έχω σκληρύνει...βλέπω αλλιώς γεγονότα, καταστάσεις, ανθρώπους... μπορεί όχι μόνο πιο σκληρά-ψυχρά, αλλά και πάλι είμαι αλλιώς! Δεν εννοώ ότι δε μ'αρέσει ή ότι δεν αρέσει στους κοντινούς μου ανθρώπους-με τη λογική πως παίρνω στραβό δρόομο- εννοώ απλά ότι κι εγώ έχω αλλάξει..και ίσως συνεχίσω να αλλάζω! Άρα όντως οι άνθρωποι αλλάζουμε, ε? Αλλά δεν αποκλείεται και η φάση να μην καταλάβεις τον άλλο εξαρχής νομίζω...
Κι ας τα δεχτώ και τα δύο ρε παιδί μου... οι επιλογές μου ποιες είναι...? Οι πισινές για όλους και για όλα...?!?? Κι αν δεν μου πάει η καρδιά για κάποιον[γιατί τον ξέρω καλά κτλ κτλ] να κρατάω πισινή και την πάθω πολύ άσχημα...? [καλά να πάθεις ίσως πείτε...οκ!θα έχετε point, γιατί όπως λέει και η μαμά: ο χρόνος κοσκινίζει τις σχέσεις των ανθρωπων..] Και μετά? θα πρέπει να τον συγχωρήσω κιόλας αν γυρίσει πίσω(δε μιλάω για γκομενοδουλειές!!) ?? Ή να συνεχίσω τα τυπικά όταν βρισκόμαστε(γιατί προφανώς τα πολλά πολλά θα κοπούνε~!) σα να μην έγινε τίποτα και να κουβαλάω με περηφάνεια τον τίτλο του "μαλάκα" ή του "θύματος" [για να μην βρίζω κιόλας:P] ?!?
Και ρε γαμώτο, αυτά τα άτομα...που αλλάζουν ή που αποδεικνύονται αλλιώτικα...λίγο τσίπα δεν έχουν πανω τους...?!? Μετά από τόσα και τόσα που έχετε περάσει μαζί και τους έχεις προσφέρει....πφφφ τι να πεις!
Δηλαδή, πάλι καταλήγουμε στις πισινές και τη σκληρότητα?!?? :S :/
Και πονάει τοσο πολύ αν βλέπεις κάποιον που "κάποτε ήξερες, αλλά όχι τώρα πια"...